مقدمه: پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر قدرت ذی نفعان بر مقدار و محتوای گزارشگری زیست محیطی شرکت ها بر اساس نظریه ذی نفعان است. قدرت ذی نفعان به عنوان متغیر مستقل بر اساس نظریه ذی نفعان و ویژگی های شرکتی به عنوان متغیرهای کنترلی بر اساس نظریه مشروعیت انتخاب شده است. مزیت معیار به کار رفته در پژوهش حاضر برای کمی کردن سطح افشای زیست محیطی نسبت به معیارهای استفاده شده در پژوهش های پیشین، تفکیک افشای زیست محیطی به افشای عمیق و سطحی است که بر اساس آن نه تنها می توان سطح افشای زیست محیطی را اندازه گیری کرد بلکه محتوای این افشا را نیز می توان بررسی کرد. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است و نمونه پژوهش از59 شرکت صنایع مختلف طی سال های 1390 و 1394 تشکیل شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندگانه بر اساس دو سطح افشای کل و سطح افشای عمیق آزمون شد. یافته ها: ویژگی های شرکتی و قدرت اعتباردهندگان با سطح و عمق افشای زیست محیطی رابطه معنی داری دارد، درحالی که رابطه معنی داری بین قدرت سهامداران و حسابرسان با گزارشگری زیست محیطی مشاهده نشد. مقایسه میانگین افشا در سال های 1390 و 1394 نیز حاکی از وجود روندی افزایشی در میزان افشای زیست محیطی شرکت های بررسی شده، است. نتیجه گیری: ویژگی های شرکتی و قدرت اعتباردهندگان از مولفه های تاثیرگذار بر سطح و محتوای گزارشگری زیست محیطی است. هم چنین، روند افزایشی در میانگین افشای زیست محیطی شرکت ها نشان دهنده افزایش تمایل آن ها برای گزارش این قبیل اطلاعات است.

ابرپروژه های شهری، کنشگران و ذی نفعان متعددی شامل مسوولین امور شهری، سرمایه گذاران، طراحان، پیمانکاران، مالکین و شهروندان را بطور مستقیم و غیر مستقیم درگیر خود می سازند. لذا شناخت درست ذی نفعان و پذیرش اجتماعی از عوامل مهم موفقیت ابرپروژه های شهری است. شهر مشهد، پروژه های بزرگ مقیاس متعددی را طی دو دهه اخیر تجربه کرده است و با وجود طرح انتقادات نسبت به تفکر حاکم بر فرایند تعریف و تصویب الگوی نوسازی و توسعه در این پروژه ها، قلمرو و تعداد این پروژه ها در حال گسترش است. در این مقاله، با هدف بررسی وضعیت مدیریت تعارض در ابرپروژه های مشهد، از طریق نظریه زمینه ای به بررسی سه پروژه نوسازی شهدا، نوسازی مجد و پروژه منطقه گردشگری سپاد پرداخته شده است. اطلاعات مورد نیاز برای پاسخ گویی به سوالات پژوهش که شامل چگونگی حضور و چگونگی الگوی مدیریت تعارض کنشگران مختلف در هر پروژه است، از طریق مصاحبه نیمه سازماندهی شده با کنشگران مختلف در این پروژه ها گردآوری شد. طبق نتایج پژوهش، الگوی مدیریت تعارض در ابرپروژه های مشهد بیش از همه مبتنی بر اجتناب از بروز تعارض یا رقابت با تعارض بوده و الگوی توافق عمدتا در تعارضات با سازمان ها، سرمایه گذاران، سازندگان و مالکان عمده به کار گرفته شده است.

حضور ذی نفعان مختلف، مدیران سازمان لیگ را با چالش هایی در برنامه ریزی و تخصیص منابع مختلف، مواجه ساخته-است و هدف این پژوهش، تحلیل استراتژیک ذی نفعان سازمان لیگ برتر فوتبال جمهوری اسلامی ایران بود. بدین منظور 197 متخصص دانشگاهی حوزه مدیریت بازاریابی و راهبردی ورزش و مدیران و کارکنان سازمان لیگ برتر فوتبال و ورزشکاران و مربیان، به عنوان نمونه پژوهش، با پاسخ به پرسش نامۀ مندلو (1991) و ثقفی (1393)، به تعیین میزان قدرت، منافع، پتانسیل (تهدید و همکاری) و فوریت ذی نفعان پرداختند. تجزیه و تحلیل بر اساس نرم افزار اس.پی.اس.اس صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که سازمان لیگ برتر فوتبال دارای 2 گروه ذی نفعان است: ذی نفعان اصلی (حامیان مالی، رسانه های ورزش ملی، دولت و ارگان های دولتی، بازیکنان و مربیان و داوران حاضر در لیگ برتر) و ذی نفعان اولیه (هواداران و تماشاگران لیگ)، که در این میان، دولت و ارگان های دولتی دارای پتانسیل تهدید و همکاری بالایی هستند و به دلیل بالا بودن میزان فوریت، باید به عنوان یک ذی نفع مهم، استراتژی مشارکت دادن در نظر گرفته شود. نتایج این پژوهش می تواند به مدیران و برنامه ریزان کمک نماید تا بدانند در برخورد با هر ذی نفع چه استراتژی را بکار گیرند و در نهایت با تأمین خواسته های آنان بتوانند به سمت حرفه ای گرایی گام بردارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

گردشگری یکی از پررونق ترین فعالیت های اقتصادی جهان بوده و به قدری در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامریی نام نهاده اند. در این میان گردشگری مذهبی تحت عنوان زیارت در میان همه ادیان جهانی به ویژه دین مبین اسلام جایگاه خاصی را ایفا می نماید. در راستای دستیابی به گردشگری مذهبی پایدار الزامی است کنشگران و ذی نفعان در آن موردتوجه قرار بگیرند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، شناسایی ذینفعان کلیدی حوزه گردشگری مذهبی کلان شهر مشهد و اولویت بندی آن تعیین گردید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع پیمایش است. با استفاده از روش های کمی و کیفی، گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی (با استفاده از ابزار پرسشنامه) صورت پذیرفته است. به منظور تحلیل داده ها برای اولویت بندی معیارها از روش AHP-Fuzzy استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش جامعه میزبان (با وزن نرمال شده 0/191)، سازمان ها و نمادها (با وزن نرمال شده 0/184)، جامعه میهمان (با وزن نرمال شده 0/179)، رقبا (با وزن نرمال شده 0/162)، عرضه کنندگان کالا و خدمات گردشگری (با وزن نرمال شده 0/152) و محققین و کارشناسان (با وزن نرمال شده 0/130) به ترتیب مهم ترین اهمیت را دارا می باشند.

یکی از مهمترین عارضه های مدیریت در دوره کنونی، ایجاد فاصله بین مدیران و کارگزاران دولتی با عامه مردم و در پی آن، عدم درک صحیح از نیازهای واقعی مردم و مسئله محور نبودن سیاستگذاریها ست. یکی از سازوکارهای اجرایی در این زمینه، که در آیات و روایات اسلامی نیز به آن توجه شده، بازدیدهای میدانی و حضور مدیر در میان ذی نفعان سازمانی بویژه کارمندان و ارباب رجوع است. مدیران باید با بهره گیری از سبک مدیریت بر مبنای سرکشی به بازدیدهای سرزده از حوزه تحت امر خود اقدام کنند و بدون تکلّف با کارکنان و ارباب رجوع به گفتگو بپردازند. این روش باعث بهبود سطح اعتماد بین شهروندان و مدیریت می شود و راه های ارتباطی جدیدی را باز می کند. بنابراین مدیران علاوه بر شناسایی مسائل از طریقگزارشات و واسطهها، خودشان نیز باید چهره به چهره با افراد جامعه و سازمان در قالب بازدیدهای سرزده و یا جلسات پرسش و پاسخ ارتباط برقرار کنند و اجازه دهند تا افراد مشکلات خود را بدون ترس و واهمه بیان کنند و حتی اگر در بیان مشکلات نیز از زبان تند و جسورانه استفاده می کنند، مدیر باید با سعه صدر و متواضعانه، شنوای انتقادات و مسائل آنها باشد تا بدون سانسور با مشکلات واقعی افراد آشنا شود و برای حل آنها تصمیمات مناسب را بگیرد.

مقدمه: موفقیت هر سازمانی در گرو وجود یک نظام ارزشیابی کارآمد است. استفاده از استانداردهای اعتباربخشی بسیار کمک کننده است. اعتباربخشی به معنی فرآیند ارزیابی خارجی جهت بررسی سطح عملکرد مراکز بهداشتی درمانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف طراحی ساختار اجرایی اعتباربخشی از دیدگاه ذی نفعان انجام پذیرفت.روش بررسی: مطالعه توصیفی کاربردی حاضر به صورت مقطعی در سال 93-92 با مشارکت 200 نفر از ذی نفعان اعتباربخشی بیمارستان سراسر کشور انجام شده است. منظور از ذی نفعان کسانی هستند که درگیر اجرای اعتباربخشی هستند و از ساختار فعلی و هدف آن آگاهی دارند. ابزار بررسی در این پژوهش پرسشنامه بسته است. در فاز اول پرسشنامه نیمه باز توسط 72 نفر تکمیل گردید که پس از اضافه نمودن نظراتشان، پرسشنامه به صورت بسته دراختیار 128 نفر دیگر از ذی نفعان قرار گرفت. افراد به سوالات که در رابطه با ابعاد اجرای اعتباربخشی بود، در طیف10-0 امتیاز دادند. روایی داده ها توسط صاحبنظران و پایایی آن ازطریق آزمون آلفای کرونباخ 96.2 به دست آمد و با نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد اکثر ذی نفعان در رابطه با ساختار کلی اجرایی اعتباربخشی معتقدند بیمارستانها باید در ابتدا به صورت داوطلبانه و سپس اجباری توسط یک ارگان مستقل غیر دولتی مانند JCI با استانداردهای بین المللی بومی شده، به صورت سالانه و به همراه آموزش پیش از اعتباربخشی مورد ارزیابی قرارگیرند.نتیجه گیری: بطور کلی ذی نفعان با شیوه اعتباربخشی کنونی موافق نبوده و بر اساس نتایج بررسی توصیفی و تحلیلی نظرسنجی پاسخگویان مورد پژوهش، ساختار نهایی اجرایی اعتباربخشی ارائه گردیده است.

امروزه، لازمه تداوم فعالیت شرکت های خصوصی ایجاد نوعی تعادل میان منافع کسانی است که ارتباط موثری با شرکت داشته و بستر لازم برای موفقیت آن را در دراز مدت فراهم می کنند. برخی از این ذینفعان، همانند سهامداران، کارکنان، تامین کنندگان و مصرف کنندگان، کلیدی بوده و مستقیما در امر تولید و سودآوری نقش دارند. برخی دیگر، همچون جامعه، محیط زیست و دولت، اگر چه ارتباطی دورتر با شرکت دارند، اما از آنجایی که تحت تاثیر قدرت اجتماعی شرکت هستند، شرکت در برابر آنها نیز مسئولیت اجتماعی داشته و موظف است که در اعمال و تصمیمات خود منافع حداقلی آنها را نیز رعایت کند. پس گریزی نیست جز آنکه در اصلاحات جدید قانون تجارت صراحتا تمامی شرکت های تجاری ملزم به تدوین و اجرای یک دستورالعمل راهبری شوند که در آن ذی نفعان شرکت به روشنی نام برده شده و راهکارهای حفظ حقوق و منافع آنان به نحوی واضح ذکر گردد.

سلطه پارادایم عملگرایی بر حوزه سیاست‎گذاری علم و فناوری موجب تغییر رویکرد به مدیریت مراکز علمی شده‏ است. از دیدگاه عملگرایی، تمام مراکز علمی باید توانایی تأمین نیازهای ذی‎نفعان و ارائه کارکردی مختص به خود داشته‏ باشند. این موضوع نیاز پژوهشگاه ها به شناسایی ذهنیت ذینفعان را توجیه می کند. هدف پژوهش حاضر نگاشت شبکه تداعی های برند «ایرانداک» از دیدگاه ذی‎نفعان است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر حل مسئله، توصیفی است. برای نگاشت شبکه تداعی‎های برند «ایرانداک» از روش نقشه مفهومی برند استفاده شده ‎است. نقشه مفهومی برند به‎عنوان روشی کیفی دارای سه مرحله استخراج تداعی های برند‏، جمع‏آوری نقشه‎های انفرادی، ‏ و نگاشت نقشه نهایی است. جامعه آماری پژوهش ذی‎نفعان «ایرانداک» هستند. روش نمونه‎گیری در مرحله استخراج تداعی های برند‏ و جمع‏آوری نقشه‎های انفرادی‏ از نوع هدفمند و حجم نمونه در هر مرحله شامل 70 نفر است. شبکه تداعی‎های برند «ایرانداک» دارای 18 تداعی اصلی به تفکیک 15 تداعی مثبت و سه تداعی منفی است. تداعی‎های اصلی مثبت شامل پیشگیری از دزدی علمی، جست‏وجوی مدارک علمی، منبع علمی، پایان‎نامه، دسترسی به اطلاعات، سامانه «گنج»، منابع الکترونیک، ارتباطات علمی، اخلاق پژوهش، صحت علمی، سامانه‎ها، ترویج علم، دانشگاه‎ها، مدیریت اطلاعات، سیاست‏گذاری علمی، و تداعی‎های اصلی منفی شامل دیوان سالاری، تعدد سامانه و سایت با طراحی نامناسب هستند. شبکه تداعی‎های برند «ایرانداک» دارای دو لایه تداعی است. تحلیل شبکه تداعی‎های برند «ایرانداک» نشان‎دهنده درگیری ذهنی پایین ذی‎نفعان با برند «ایرانداک» و پراکندگی ذهنیت ذی‎نفعان از برند «ایرانداک» است. تداعی‎های پایان‎نامه و پیشگیری از دزدی علمی قوی‎ترین ارتباط را با برند «ایرانداک» دارند.